นานมาแล้วมีชายพิการผู้น่าสงสาร เิดินขอทานไปตามสถานที่ต่างๆมากมาย ใครหลายๆคนเมื่อพบเห็นเขาต่างก็สงสาร บ้างก็ให้อาหารจุนเจืิอเขา่ตามมีตามเกิดตามแต่จะหามาได้ ชายคนนั้นมักเดินทางไปไหนที่ต่างๆและร่อนเร่พเนจร นอนกลางดินกินกลางทรายไปเรื่อยอย่างไร้จุดหมาย ชีวิตของเขาเมื่อเรื่อทีอ้าวางอยู่กลางทะเลกว้างและไร้ทิศทางที่แน่นอน บางวันหากไม่มีคนมาบริจาคเงินให้ชายพิการก็ไร้ซึ่งอาหาร และต้องอดข้าวอดน้ำ เขาต้องกินใบไม้และผักข้างๆทางเพื่อประทังชีวิตไปวันๆ ชีวิตคนเราเกิดมาโดยความแตกต่างทำให้เขาต้องกลายเป็นคนพิการ วันหนึ่งชายพิการเ้ดินทางไปตามทางและหลงทางเข้าไปในป่าแห่งหนึ่งในป่าแห่งนั้นมีข่าวเล่าลือว่ามีสัตวฺ์ร้ายมากมายทั้งผีป่าก็ดุร้ายด้วยทุกคนในพื้นที่ต่างก็กลัวสัตว์ร้ายเหล่านั้น จนไม่กล้าเข้าป่า แต่ชายพิการผู้เพนจร ไม่เป็นเช่นนั้นไม่ เขาเดินทางรอนแรมไปตามทางเรื่อย จนมาถึงป่าแห่งนั้นและได้นอนพักไต้ต้นไม้ใหญ่แห่งหนึ่ง ในค่ำของวันนั้นเอง ืเทพารักษ์ผู้อาศัย อยู่ในต้นไม้ใหญ่เมื่อเห็นเขาก็เกิดความสงสารสังเวชสลดใจ และได้จำแลงร่างออกมาคุยด้วย เมื่อคุยจนรู้จิตใจของชายพิการแล้วว่าชายพิการนั้นเป็๋นคนที่มีจิตใจที่ดีงามเทพารักษ์ จึงให้โอกาส ชายพิการขอพรตนเอง โดยในใจของเทพารักษ์ นั้นได้คิดว่า ชายพิการจะต้องขออวัยวะของตัวเองที่ขาดหายไปคืนแน่ๆ แต่กลับไม่เป็นดังที่เทพารักษ์คิดแต่อย่างใด เพราะชายพิการ ไม่ได้ขออวัยวะที่ขาดไปของตนเองกลับคืนมา เขากลับขอเพียงว่า ให้ คนบนโลกนี้ทุกๆคนหันมาสนใจคนพิการเช่นพวกเขาบ้าง อย่างน้อยๆ ก็ถามไถ่สารทุกข์ก็ยังดี ส่วนอวัยวะที่ขาดหายไปก็ช่างมันเถอะ ชีวิตคนเราไม่นานก็ตายแล้ว ความสุขที่รอคอยความตาย มันจะมีประโยชน์อะไร หากเราสร้างความสุขใว้บนโลก เพื่อคนอื่นๆในโลก ที่กำลังลำบากคงจะดีกว่า แล้วชายพิการกล่าวกับเทพารักษ์ว่า..“ความพิการนี้ ไม่ได้ทำให้ข้าพเจ้าลำบากเลย แต่การถูกรังเกียจ ถุกแบ่งแยกในสังคมต่างหากล่ะที่ทำให้ข้าพเจ้าลำบากอย่างยิ่ง “ เมื่อเทพารักษ์ได้ฟังดังนั้น ก็เก็บไปคิดและรู้สึกถึงจิตใจที่ดีงามของชายพิการ จึงตัดสินใจ บันดาลเวทย์มนต์วิเศษ ไปสู่ประชาชนในเมืองนั้น และทำให้ประชาชนในเมืองนั้น มีความรักใครคนพิการเสมือนญาติของตนเอง และได้จุนเจือเลี้ยงดูคนพิการเหมื่อนมิตร ทำให้โลกเกิดความเมตตาต่อกัน และอยู่อย่างสงบสุขต่อมา ส่วนชายพิืการ เมื่อถึงรุ่งเช้า เขาได้เดินออกจากป่า ไปเรื่อยๆ และใช้ชีวิตพเนจรไปในโลกกว้าง อย่างมีความสุข คลอดไป…. **ความเป็นคน…วัดค่ากันที่จิตใจ ถึงแม้พิการทางร่างกาย แต่เขานั้นไซร์ ก็คือคน
